Football Social Network

Nareszcie europejskie puchary czas zacząć. Czekałem na ten moment od dłuższego czasu, ponieważ interesuje mnie to, jak polskie kluby wypadną na arenie międzynarodowej i co sezon łudzę się, że będzie dobrze choć rozum podpowiada, że tak nie będzie. W ostatnim czasie zdążyliśmy poznać rywali polskich zespołów i choć losowanie nie należało do najłatwiejszych, to mimo wszystko nie ma chyba większego powodu do paniki. Do tego, że będzie trudno pisałem jakiś czas temu zatem psychicznie można było się nastawić na to lub wciąż można nad tym popracować, że polskie kluby czekają niezwykle trudne batalie.

Zacznijmy od Piasta Gliwice, który jako Mistrz Polski już od I rundy był skazywany na porażkę. Oczywiście los mógłby być trochę łagodniejszy, lecz mimo wszystko nie ma powodów do smutku. Rywalem BATE Borysów, który stał się stałym bywalcem w fazach grupowych europejskich pucharów. Tu szanse Piasta są niewielkie i w dodatku patrząc na ruchy transferowe trzeba się chyba nastawić na Ligę Europy. Białorusini to wyższa półka, co nie znaczy że trzeba od razu klękać przed nimi składając pokłony. W razie odpadnięcia, które jest bardzo prawdopodobne Piast będzie mieć okazje zagrać z Dundalk bądź ekipą ze stolicy Łotwy. Pierwszy zespół już kiedyś pokazał, że nie wolno ich lekceważyć i wydaje się, że i w tym starciu gliwiczanie faworytem by nie byli. Zespół z Rygi powinien być w zasięgu, choć na dobrą sprawę o piłce łotewskiej niewiele wiadomo.

Na miłe losowanie czekać mogli zawodnicy Legii Warszawa, dla których z pozoru słaby przeciwnik będzie w sam raz na start, gdy trzeba będzie się zgrywać przed sezonem. Zmian w najbogatszym polskim klubie jest tego lata dużo, ale mimo to pokonanie klubu z Andory bądź Gibraltaru powinno być obowiązkiem. Rywalami do ruszenia w dalszej fazie powinni być Witebsk z Białorusi bądź KuPS z Finlandii. Celem więc powinien być awans do III rundy.

Ciekawie powinno być w starciu Cracovii z Dunajską Stredą. Słowacki futbol poszedł do przodu, a Pasy mają niewielkie albo i żadne nawet doświadczenie pucharowe. Nawet jeżeli udałoby się uzyskać awans, to przejście greckiego Atromitosu będzie z pewnością nie lada wyczynem.

Najpóźniej zaczyna klub z Gdańska. Lechia ma zatem więcej czasu na przygotowania, ale z drugiej strony nie będą sprawdzeni w boju o punkty od razu z przeciwnikiem z wyższej klasy. Los przydzielił im kogoś z pary Inter Turku bądź Brodendby Kopenhaga. O ile pierwszy z wymienionych nie wydaje się na pierwszy rzut oka być kimś nie do pokonania, o tyle ekipa z Danii może być zbyt wymagającym rywalem.

Dodatkowo trudno wierzyć w sukces polskich zespołów patrząc na ruchy transferowe. Piast co było oczywiste nie ma wielkiego budżetu na zakup lepszych piłkarzy, ale zatrzymanie ważnych ogniw wydawało się być obowiązkiem. Skoro jednak Korona Kielce czy mająca problemy Wisła Kraków są w stanie sprowadzić w swoje szeregi piłkarzy z mistrza Polski, którzy mieli mniejszy bądź większy wpływ na końcowy i jednocześnie pierwszy w historii sukces, to chyba jest nie tak jak powinno być. To martwi. Wydaje mi się, że Piast powinien zatrzymać najważniejszych piłkarzy, podnosząc im pensje oraz zachęcając grą w pucharach i dobrać kilku wyróżniających się młodzieżowców z akademii, tak by ci łapali doświadczenia, które mogłoby procentować zastrzykiem finansowym dla klubu.

Legia co zrozumiałe musiała kilku piłkarzy pożegnać, by zarobić nieco grosza, ale w zamian brak postaci, które mogłyby wzmocnić zespół. Pytanie też czy nie trzeba poszerzyć kadry o kilku wychowanków, bo jak widać na przykładzie Sebastiana Szymańskiego, można zarobić ładne pieniądze. Brakuje też ruchów ze strony Cracovii. Podobnie jak w przypadku Piasta, i z Krakowa udało się wyciągnąć ważną postać jaką niewątpliwie dla Pasów był Airam Cabrera. Ten wybrał grę dla Jagiellonii, której w pucharach nie ma. To powinno niepokoić. Trudno być usatysfakcjonowanym w przypadku Lechii. Choć akurat w Gdańsku coś się dzieje. Odeszli ważni piłkarze, natomiast przyszli również zawodnicy będący w pewien sposób ciekawymi zawodnikami na tle ekstraklasy. Pytanie tylko czy Piotr Stokowiec zdąży poukładać wszystkie klocki na czas.

Na koniec wspomnę, że wreszcie polskie zespoły mogą choć na chwilę odetchnąć od dalekich wojaży. Tym razem w Nyonie nikt nie wylosował im zespołów z Gruzji, Azerbejdżanu czy Kazachstanu. Wszyscy mają blisko, prócz Legii która musi lecieć aż na Gibraltar lub do Andory. Przyjemniej jednak chyba lecieć tym razem na zachód aniżeli po raz kolejny na wschód.